Over verbinden en vertikken
Het werd zo toch nog een bijzondere woensdagavond in het Goudse stroopwafelgebouw, alwaar de gemeenteraad haar wekelijkse vergadering hield. GroenLinks diende toen, samen met PvdA, CU en SGP, een motie in om het college aan te sporen met een actieplan te komen tegen discriminatie. Dat is op zin minst uit te leggen als een poging een gebaar te maken naar de bewoners om eenheid uit te stralen. Om de woorden van Marion Suijker maar eens aan te halen: "Soms gaat het ook om verbinding in een raad als deze en verbinding straal je uit naar de stad." Dat is een mooie gedachte in een periode waarin Gouda veel in het nieuws kwam en lang niet altijd in gunstige zin, ook al omdat er ergens in die gemeenteraad een lelijk lek lijkt te zitten naar de Telegraaf.
Bij de behandeling van dit agendapunt volgde er een discussie over de toegevoegde waarde van een papieren document over dit onderwerp, waar direct handelen waarschijnlijk effectiever is dan het ontwikkelen en volgen van een protocol. Daar waar je discriminatie tegenkomt, kun je beter meteen optreden. Iets wat het college ook doet volgens de burgemeester.
Gouda had een roerige periode achter de rug met de intocht van Sinterklaas en even daarvoor de oneindig durende discussie over de bestemming van 'de PWA-locatie'. Qua timing kwam die motie over discriminatie en verdraagzaamheid dus perfect. Dat veroorzaakte de commotie dan ook niet. Nee, die ontstond toen Johan Weeber, fractievoorzitter van Gouda Positief, zijn tegenstem ging toelichten.
Die tegenstem was zeg maar technisch van aard en had niets te maken met de mogelijkheid dat hij voor racisme of tegen verdraagzaamheid zou zijn. Althans, daar gaan we van uit. Op zich is er ook met zijn toelichting niets aan de hand. Want Johan Weeber zegt daarin blij te zijn dat een aantal partijen, die pas nog stemden tegen de komst van een moskee op die PWA-locatie, nu voor deze motie zijn. Dat dat tegenstemmen van toen dus niets te maken had met een gebrek aan "...verdraagzaamheid richting de moslims in Gouda".
Maar als je zijn blijheid even laat bezinken, wordt een niet zo fraaie suggestie zichtbaar. Want wat hij impliciet duidelijk maakte, was zijn vermoeden dat de tegenstemmers tegen de komst van een moskee gevoed zouden kunnen zijn door onverdraagzaamheid tegen moslims. Zo’n vermoeden is natuurlijk nooit ondenkbaar, je weet maar nooit. Wat mensen werkelijk drijft zal in veel gevallen duister blijven. Maar iets vermoeden en dat vervolgens uitspreken is een stap verder. En in dit geval een stap te veel.
De gemeenteraad vond zijn uitlating op zijn zachts uitgedrukt jammer. Er ontstond dan ook een discussie waarin diverse woordvoerders bevlogen en geëmotioneerd hun standpunt verkondigden. Enkele fractievoorzitters voelden zich zelfs persoonlijk door Weeber aangevallen. Kortom, het indienen van een motie die het beste uit mensen wilde halen, veroorzaakte veel narigheid tussen de raadsleden. Johan Weeber werd dan ook verzocht om zijn woorden terug te nemen. Hij vertikte dat. En zo werd een vredelievende motie besmet en de verhoudingen verstoord.
Insinuaties. Als je daarmee begint is het einde zoek. Heeft in de gemeenteraad ooit iemand de mogelijkheid gesuggereerd dat Johan Weeber zakelijk belang zou kunnen hebben bij de bouw van die moskee? Dat iemand iets dergelijks denkt is natuurlijk niet uitgesloten. Maar die gedachte uitspreken is - inderdaad - een volgende stap.
Bij zo'n lastig dossier als de PWA-locatie kun je maar beter niet je vingers branden aan zaken die van de hoofdlijn afwijken.
[2 december 2014]